Europese flamingo
De Gewone flamingo of de Europese flamingo leeft in subtropische streken zoals Spanje en Griekenland. De Europese flamingo (Phoenicopterus roseus) is de enige soort die in het wild in Europa voorkomt. Een volwassen vogel heeft een hoogte van circa 1,40 meter, dit is inclusief de kop en lange hals en de vogel kan in het wild circa 50 jaar oud worden. De flamingo’s leven voornamelijk in de omgeving van ondiepe, zoute of kalkrijke meren en overwinteren in landen als Spanje en Griekenland, wordt het in die landen te koud dan vliegen ze door naar Afrika.
Flamingo kuiken
De flamingo’s gaan in het voorjaar naar onder andere Frankrijk om daar te gaan broeden. Ze broeden in een grote kolonie en een flamingo legt maar één ei. Als het flamingo kuiken uit het ei komt heeft het grijze donsveertjes, een rechte roze snavel en roze poten. Na ongeveer een week verkleuren de snavel en de pootjes naar zwart. Wanneer de kuikens volwassen worden komt er een knik in de snavel.
In het begin wordt het kuiken gevoed met kropmelk, kropmelk is een melkachtige voedingsstof uit de krop in de hals van de flamingo. De aanmaak van kropmelk is vooral bekend van duiven maar flamingo’s en pinguïns kunnen ook kropmelk produceren. Na ongeveer twee weken gaat de jonge flamingo naar de crèche. In de flamingocrèche leven de jonge vogels in grote groepen en de ouders gaan op jacht naar voedsel. In een flamingocrèche leven soms een paar honderd jonge flamingo’s maar dit kan oplopen naar circa 2.500 jonge flamingo’s.
Flamingo voedsel
De jonge flamingo verliest in de eerste jaren langzaam zijn grijze veren en krijgt hier roze veren voor terug. De veren worden roze gekleurd door het voedsel dat de flamingo eet. De flamingo’s eten onder andere garnalen, zoutkreeftjes, slakken, mosselen en kleine insectenlarven. Door dit voedsel kleuren de veren van de flamingo van grijs naar roze of zelfs rood. Dit komt door de natuurlijk kleurstoffen, carotenoïden, die in het voedsel zitten.
De aparte knik in de snavel van een flamingo heeft een belangrijke functie om te eten. De flamingo steekt zijn kop in het water tot bijna op z’n poten, draait de snavel ondersteboven, zuigt met de tong water, modder en zijn voedsel in de snavel en filtert dit door lamellen (een harige structuur) in de snavel. Het filteren doet de flamingo door de kop naar voren en naar achteren te bewegen of door met de sterke tong het water rond te pompen. De tong beweegt vier keer per seconde in de holte van de onderste snavelhelft, het water wordt door de lamellen gestuwd en het voedsel blijft achter, met de dikke stekelige tong wordt het voedsel van de lamellen afgekrabd.
Kleuren flamingo
De kleuren van een flamingo zijn dus afhankelijk van het voedsel dat de flamingo eet. De kleur heeft echter ook een functie bij voortplanten, een flamingo plant zich pas voort als hij helemaal roze is. Flamingo’s in gevangenisschap plantten zich bijna niet voort, nu worden er wel kleurstoffen aan het voedsel van flamingo’s in dierentuinen toegevoegd om de flamingo maar mooi roze of rood te krijgen. Flamingo veren worden ook vaal van kleur, bij teveel zonlicht en als ze dood zijn. Wordt er op andere vogels wel gejaagd vanwege hun mooie veren, bij flamingo’s is dit al minder interessant want de veren zullen nadat de flamingo is gestorven niet de mooie kleuren behouden.
Flamingo naam en delicatesse
De flamingo is een vogel, de flamenco een dans, over beiden gaan talloze mythen de ronde. Zo zou de flamenco eigenlijk de dans van de flamingo zijn, de flamencodansers imiteren de ranke bewegingen van de hals van de flamingo. Zowel de flamingo als de flamenco zijn vaak vlammend (flamma, flame). De flamingo door zijn roze tot rode verenkleed, de flamenco door de vurige maar sierlijke dans. Behalve dat er met de flamenco vaak wordt verwezen naar de flamingo is er nog een andere verwijzing. De flamenco zou een Vlaming zijn, voor de koren in Spaanse kerken waren zangers nodig en de Vlamingen bleken goed te kunnen zingen, ze kregen de bijnaam flamencos. Ook de Vlaamse gezangen die “cantos de los flamencos” werden genoemd zouden door Spaanse soldaten zijn overgenomen.
In Suriname schijnt de flamingo bekend te zijn als Zeegans en noemen ze de Rode ibis een flamingo.
De dikke stekelige tong van de flamingo werd door rijke Romeinen wel als een delicatesse gezien en om deze reden werden flamingo’s gedood. Mijnwerkers in de Andes geloofden dat het vet van de flamingo een probaat middel was tegen tuberculose. Volgens de oude Egyptenaren was de flamingo een verschijningsvorm van de zonnegod Ra. Op de Bahama’s is de flamingo de nationale vogel. In Amerika was de plastic flamingo een tijd lang een rage net als bij ons de tuinkabouter. Maar tegenwoordig staat de plastic flamingo meer symbool voor alles wat kitsch of smakeloos is.